Türk sinemasını çok seven biri olarak hem desteklemek hem yorumlamak adına hikayesi ile paylaşmak istedim. Hata yaptıysam affola, saygılarımla..

Hızlıca tramvay durağına yürüdü, seansın başlamasına yaklaşık on beş dakika vardı. Yürüyerek de gidebilirdi ama sırtındaki ağırlık zorlayınca vazgeçip durağa yönelmişti, içeri girip ,kuytu bir köşede beklemeye başladı. Derken yanında beliren bir adam kaba bir tavırla ‘’Yük ağır geliyor değil mi’’ dedi lakayıt bir şekilde.. Bu belirsiz tavıra sinirlenip ‘’Ne demek istiyorsunuz?’’ deyince adamın gözlerindeki sıkıntılı bakışı fark edip verdiği cevaptan memnun kaldı. Ancak adam o kadar fütursuzdu ki, gözlerindeki kırgın ifade hemen değişip yeniden küstahlaştı ve ‘’Çanta ağır galiba’’ diye soruyu yineledi. Kadın ‘’Sizi neden ilgilendiriyor’’ diye cevap verdi ama sert cümlesi , gelen tramvayın sesine karıştı gitti.
Sonra unuttu..
Filmin başlamasına beş dakika kala , Çemberlitaş Pasajından içeri girdi, yılbaşı hazırlıklarının sürdüğü dükkanların ışıltısını hızla geçerek biletini aldı ve bomboş sinema salonunda ön koltuklardan birine yerleşti.Fragmanını seyredip etkilendiği film başlar başlamaz hayal kırıklığı ile doldu içi.. ‘’Bu botoksla şişirilmiş yüz nedir, üstelik ne kadar kırışık, neden ısrarla bu kadını oynatmışlar, duyguyu veremiyor, o zaman neden duygulanıyorsun peki , böylesine yakışıklı adamla hiç olmamış, yaşları tutmuyor, ama espriler güzel, yok yok olmamış, hem çok hızlı ilerliyor, ama müzik harika, şarkı muhteşem, ne saçma bir son, gelmesem de olurmuş. ‘’
Sonra huysuzlandı..
Ağır ağır basamakları çıktı. Az önce ışıltısından gözlerinin kamaştığı dükkanların ürkütücü karanlığı, yalnızlığını daha çok hissettirir gibiydi, çevresine fazla bakmamaya çalışarak pasajın arka kapısına yöneldi. Filmden arta kalan tek şey , o harika müzik ,beyninde halen çalmaya devam ediyordu . Eleştirmenlerden birisi’’Adam acaba müziğe film mi yapıyor’’ demişti, bu cümleyi hatırlayıp gülümsedi Kapının dışına çıkınca yüzüne çarpan havanın şiddeti kendine getirmişti ki , hemen karşı kapıdan taş plak tadında yayılan bir sanat müziği şarkısı içini ürpertti. Bu anlamsızlığa sinirlenip tramvaya doğru yürümeye başladı , bu defa da mis gibi tanıdık bir koku yayıldı etrafa. Kısa bir tereddütten sonra, minicik kese kağıdına zorla sığdırılan üç tane kestane avucunun arasındaydı.
Sonra inkar etti..
Film çok saçmaydı, asla etkilenmemişti, o zaman neden bu ruh halindeydi! İyice sinirlenmişti ama beynine söz dinletemedi. Çevresine aldırmadan, zıvanadan çıkan gözyaşlarının erittiği kesekağıdından kurtulup tramvay raylarına doğru yuvarlanan üç tane kestanenin arkasından bakakaldı…
Sonra itiraf etti..
Soğuk içine işlemeye başlayınca ilk gelen araca bindi, pencere kenarına oturdu , Sultanahmet’den geçerken yalnız başına bir kadının yansımasını gördü camda, O kadının, gözleri ağlıyordu!

Hikayesi var!

• Category: Performing Arts
• Photo by: Demet Alper
• Add Date: 23.12.2015 16:11

Tags: Hikayesi var! sinema film nadide hayat hikaye kadın adam